Ho! Ho! Ho! Za nami dalsze Gorolski Świynto
Latóś sie nóm tyn Gorol, tym razym już 71., zaś przełokropnie wydarził. Pogoda nimógła być lepszo. Słóneczko przipiykało, z ludzi sie loło a aji w budach sie szwarnie loło. Cały jabłónkowski Lasek Miejski zaś na 3 dni ożył a wszelijakimi specjałami zawónioł. Oprócz pocieszónego żołóndka sie ale głównie nasze serca pociesziły – bogatym programym i szumnymi pieśniczkami i tańcami. Mógli my podziwiać nejrozmajtsze stroje ludowe z całego świata. W niedziele nóm zaś nasze miejscowe koła ukozały ni jak to było we świecie, ale jak to było u nas na góraliji. Nikiere wozy alegoryczne ukozały, jako sie wyndziło, nikiere jako sie chlyb piykło a nikiere jako sie pod pierzinóm „piykły“ małe goroliczki. A nasz nawiejski wóz był pełny takich małych goroliczków, kierzi z całych pluc śpiywali nasze ludowe pieśniczki. Mało Melodyjka przedstawiła to, na czym już naszym praprzodkóm zależało. Coby nóm w Beskidach nigdy nie zaginyło śpiywani.
Naszi gminie zaś dziynkujymy za zapómoge na wyprywiyni tego wozu.
